E: Geen wekker gezet, wakker geworden om 10.00 uur! M. Snel wakker gemaakt (was nog diep in dromenland). Stress, want check-out was om 11.00uur en we moesten nog alles inpakken. Ongelooflijk hoeveel troep je in 5 dagen kunt maken! Daarna nog even door Tokio gestruind. Laatste winkels bezocht, laatste boodschappen gedaan en een cadeautje achtergelaten in het hotel voor M.’s grote vriend Ohtsuka.

Om kwart voor twee waren we op het hoofdstation in Tokio en de shinkansen (hogesnelheidstrein) naar Kyoto stond al klaar. Daar was een hele poetsploeg bezig om de hele trein te reinigen: vloer vegen, stoelen stofzuigen, dekjes op de stoelen verwisselen, etc. Wat zijn die Japanners toch gehecht aan properheid! Overal staan pompjes met desinfecterende sprays en in de restaurants krijg je steeds vochtige doekjes. Heel anders dan in andere Aziatische landen… De trein was dus in elk geval keurig schoon en vertrok uiteraard stipt om drie minuten over twee. Doeidoei Tokio, ik hoop hier ooit nog eens terug te komen. Wat een geweldige stad!

De treinrit naar Kyoto was perfect. We hadden zitplaatsen gereserveerd en zoefden met een snelheid van ruim 200 km/u in tweeëneenhalf uur onder het genot van een hapje en drankje richting Kyoto.

Ons hotel in Kyoto bevindt zich boven het futuristische station en dat was dus ook weer goed geregeld. Ik wil jullie niet jaloers maken, maar wil toch even melden over welke gadgets/faciliteiten wij nu weer beschikken… Verwarmde toiletzitting (graden instelbaar) en toilet met alle eerder genoemde opties, dimbare designverlichting, hd-tv met verlichting, inklapbare haarborstels en kammen, make-up remover, facial wash, zeep in futuristisch bakje, bodysoap, haircleanser, hairtreatment, ionische föhn, tandenborstel met pasta, badkamerklok, haarelastieken, wattenstaafjes in wit en zwart mét krabfunctie, scrubhanddoeken, sloffen met logo van het hotel, kimono’s met logo, high-speed internet, The teachings of Buddha en Het nieuwe testament in het nachtkastje, zwart pluchen vloerbedekking, uitzicht op de stationshal en de mensen die de shinkansen in- en uistappen, zeven restaurants en vier bars, een zwembad, een Turkse hammam, een fitnessruimte en lat-but-not least een broekenpers. Die laatste is al in gebruik: M. heeft zojuist een handwasje met onderbroeken gedaan en test nu de pers uit! We zijn toch Hollanders, hè. Lekker vers geperste onderfleurtjes, mmmm! Ik hoop maar dat er geen brand van komt, want dan moeten we door het raam naar buiten. Maar we hebben emergency-lights en een looprichel van een meter langs het raam, dus… Het eerste dat ik deed toen we de kamer op kwamen, was het raam open gooien. Maar meteen werd er via de telefoon gebeld en gezegd dat het openen van het raam alleen in noodgevallen was toegestaan! Oeps, daar zit dus ook alweer een hightech sensor op, of zouden er verborgen camera’s in het plafond zitten? Kunnen die Japanners nog lachen!

Zojuist gegeten in een achterafstraatje hier in Kyoto. Typisch Japans eetzaakje met een houten deurtje van een meter hoogte, zodat je half Limbo-dansend binnen komt. Ook hier nergens toeristen. Binnen een eetzaakje van 6 x 5m met houten tafels en krukjes van uitgeholde boomstammen. De in traditionele kledij gehulde serveerster sprak nauwelijks Engels, maar ze begreep dat we pruimenwijn, sake en Japanse kip wilden hebben. Best knap! Specialiteit van het huis waren allerlei gerechten met rundertong, maar dat leek ons meer hondenvoer. Zag er toch wel lekker uit aan de tafel naast ons… Daarna nog een perzik-sorbet gegeten, althans wat daarvoor moest doorgaan: twee bolletjes perzikijs en een kommetje hete groene perzikthee… Lekkere doorsnee Japanse pot, maar wel authentiek en gezellig. Ben benieuwd wat Kyoto nog meer te bieden heeft!