E: Ons hotel zit in een rustige wijk van Tokio, maar daar is voor ons gevoel weinig van te merken. Het is er erg druk, het stikt er van de (vage) eetgelegenheden en gokhallen. Wij zijn in een pachenko-hal geweest en daar vergaat je horen en zien. Pachenko is een gokspel, waarbij je metalen kogeltjes van bovenaf door een doolhof moet loodsen en die komen er dan onderaan weer uit. Hoe meer balletjes, hoe groter de winst. Jong en oud, arm en rijk stopt hier een tientje in de automaat en brengt zo een uurtje door. In vreselijk lawaai! Verder heb je een heleboel andere spellen, meestal met manga-figuren in de hoofdrol. Zelden zo'n vreemde ervaringen opgedaan als vandaag. In alles is voorzien en alles is supergoed geregeld. Maar voordat je weet hoe de lift en het toilet werkt, ben je een uurtje verder. Uiteindelijk went het allemaal weer heel snel.

Met handen en voeten heeft Marielle duidelijk gemaakt dat er een kussen en dekbed zonder veren moest komen. Piewlow? No tok tok tok (je kunt de gebaren er zelf bij bedenken, japanse variant op de vogeltjesdans). Maar het is gelukt, althans: ik heb een kussen zonder veren en zes losse katoenen lakens. Dan de airco maar wat lager vannacht. Daarna hetzelfde ritueel bij de drugstore: keeltabletten gekocht. Best lastig, als je de keeltabletten niet van de slaappillen kunt onderscheiden. Keelpijn is nu wel over (en het valt mee met de vermoeidheid, haha)!

Nergens kom je buitenlanders tegen, maar we worden nergens aangesproken of bekeken. We hebben een uurtje mensen zitten kijken en Japanners zijn er in alle soorten en maten, dus waarschijnlijk vallen we niet op. Hoe anders was dat vorig jaar!

Nu maar eerst eens fatsoenlijk slapen en dan morgen op verkenning. Ben benieuwd of bij de echte toeristische trekpleisters wel toeristen zijn...